Να σας εξομολογηθώ κάτι… Εγώ, κάθε που ανοίγω το πρωί τα μάτια μου, κάποιο τραγούδι μου καρφώνετε και το σιγομουρμουράω όλη μέρα. Από Carlos Santana μέχρι Βασίλη Παπακωνσταντίνου… Σήμερα ξύπνησα με Λουκιανό Κηλαϊδόνη και ήρθαν στη μνήμη μου στιγμές από το κατηχητικό που πήγαινα μικρή στην υπέροχη Μητρόπολη. Ήταν πραγματικά μια εκκλησία γεμάτη δέος και κατάνυξη! Σου ενέπνεε να προσευχηθείς μέσα απ’ την καρδιά σου. Άραγε υπάρχουν και σήμερα οικογένειες που στέλνουν τα παιδιά τους στο κατηχητικό ή…μπα, άστο θα δούμε… Πράγματι είναι μεγάλο θέμα που θέλουμε σελίδες πολλές για να το αναλύσουμε ειδικά στις εορταστικές αυτές μέρες. Απλά σας εξομολογήθηκα πιο τραγούδι θα λέω σήμερα, ως το βράδυ…Καλημέρα σας φιλαράκια μου.
Τα Χριστιανόπουλα θα πάμε με φτερά
να πούμε μήνυμα που φέρνει την χαρά.
Μας περιμένει με λαχτάρα όλη η γη
κι εμείς κινήσαμε πρωί με την αυγή.
Τίποτα στον δρόμο δε μας σκιάζει
ούτε η μπόρα ούτε το χαλάζι.
Έχουμε μαζί μας τον Χριστό
σύντροφο χαράς πατέρα κι αδελφό.
Εμπρός με μια ψυχή, μας περιμένει η γή.
Ο πόνος άπλωσε το πέπλο του παντού
γιατί ξεκίνησε απ’ τη χώρα του κακού.
Η γη γονάτισε και δεν αντέχει πια,
το κύμα θέριεψε και σπάσαν τα κουπιά.
Όμως εμείς το φως και τη γαλήνη
θα σκορπίσουμε μέσα στη δίνη,
μέσα στο σκοτάδι όλης της γης
μήνυμα θα φέρουμε μιας Θείας χαραυγής.
Εμπρός με μια ψυχή, μας περιμένει η γή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου