"Τη γλώσσα μου έδωσαν ελληνική.
το σπίτι φτωχικό στις αμμουδιές του Ομήρου...Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου στις αμμουδιές του Ομήρου"...Οδυσσέας Ελύτης
"Χρέος του ποιητή είναι να δίνει πνοή στις ξεχασμένες και λησμονημένες λέξεις, για να μπορεί να συντελεσθεί η ανάταση της συγκινησιακής του ζωής.
"Η γλώσσα εξελίσσεται, μεταλλάσσεται μα στην σκέψη και στην καρδιά υπάρχει πάντα η διαδρομή της από τις αρχαίες ως τις σημερινές.
Είναι γεγονός πως πολλοί είναι εκείνοι που προσπαθούν, επιδιώκουν να ξεχαστεί τούτη η λαλιά, μα δεν θα καταφέρουν τίποτα.
Η γλώσσα είναι η ιστορία, ο πολιτισμός και η αδιατάρακτη μορφή επικοινωνίας με τους άλλους.
Τούτο το σάρκωμα με λέξεις δεν διαταράσσεται στην ισορροπία προς χάριν της οικονομίας του Λόγου.
Πάντα θα υπάρχουν νοσταλγοί που θα την κρατούν ζωντανή σ' έναν κόσμο που μοιραία αλλάζει.
Η πνευματική μετάδοση που μεταστοιχειώνει την πραγματικότητα με αφορμή τα νοήματα θα προχωρά στις οάσεις των τύπων όλων των λέξεων με την καλώς εννοούμενη χρήση. Άγνωστα που πρέπει να κατακτηθούν για να μεταδοθούν ή ακόμα και να αφομοιωθούν.
Η απεραντοσύνη της γλώσσας οδηγεί στις νέες εκφράσεις κι όπως αυτές μπορούν να νοηθούν και πολιτογραφηθούν σε νέα γεννήματα.
Ηθικός πόνος όλων εκείνων που γράφουν, είναι να μη χαθεί ούτε μια λέξη από την ελληνική διάλεκτο στην ανακύκλωση του πολιτισμικού γίγνεσθαι..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου