Από δω το πάνε από κει το πάνε το καταφέρανε. Ναι, νιώθω σαν να ζω στην Ελλάδα του ΄65. Περιμένω στο παράθυρο να περάσει ο γαλατάς με το άλογό του και την καρδάρα με το φρέσκο γάλα. Σε λίγο θα περάσει και ο γιαουρτάς φωνάζοντας: "Γιαουρτζηηής! Συλιβριανό γιαούρτι πρόβειοο!" μα, εμείς δεν παίρνουμε, ο παππούς μου το φτιάχνει μόνος του, το βάζει μετά σε μια καθαρή σακούλα, κατά προτίμηση μαξιλαροθήκη, και το κρεμάει σε μια σκοτεινή
γωνιά της αυλής κάποιες μέρες. Σε λίγο ο μπάρμπα Στράτος θα φωνάξει τον παππού μου, -κυρ Νικόλα, σπαρταράνε τα ψάρια κατ’ ευθείαν απ’ την Αίγινα. Δεν αντέχω άλλο να διαπληκτίζονται αν θα λέγεται φρέσκο ή …μπαγιάτικο το γάλα στα σούπερ μάρκετ. Αν θα ψαρεύουνε ψαράκια ή θα τα κοιτάνε απλός να κολυμπάνε στα «καθαρά;» νερά. Δεν θέλω γιαούρτη με συμπληρώματα «καλής διατροφής». Έλεος! Το ψυγείο το σκέφτηκα τώρα που μου χάλασε το δικό μου.
Παγοκολώνες βάζαμε στη θέση της κατάψυξης σακούλες με παγάκια βάζω, ας είναι καλά αυτός που προμηθεύει τα μπαράκια, ως που να αποφασίσω αν θα το φτιάξω ή θα πάρω καινούργιο. Μου χάλασε το μοτέρ απ’ τα τερτίπια της ΔΕΗ μα, να τους ζητήσω ευθύνες; Δεν με παίρνει. Που ακριβώς πάμε δεν το γνωρίζω μα φως στο τούνελ μόνο η Αγγελική Νικολούλη μπορεί και βλέπει!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου