Δεν θα
μπο-
ρούσα να σας εξηγήσω για πιο λόγο αισ-
θάνομαι αισιόδοξη. Είναι κάτι που
πηγάζει από μέσα μου, αφελής θα μου πείτε και ίσως έχετε και δίκιο.
Μα, προτού
με κρίνεται ας το φιλοσοφήσουμε και λίγο. Μια βόλτα είναι
η ζωή και μου το
απέδειξαν περίτρανα δυο φίλοι μου που σε διάστημα μιας εβδομάδας «έφυγαν» και
οι δυο τους για το μεγάλο ταξίδι που όλοι μας θα απολαύσουμε κάποια
στιγμή.
Μια φυσική συνέπεια της γραμμής
αυτής που χωρίζει την κουτοπόνηρη απάτη του «εγώ να είμαι καλά κι
ας ψοφήσουν χίλια αρνιά»
που λέει ο λαός μας. Αλαζονεία, δειλία, βλακεία αρετές του «τσάμπα μάγκα» που
στο τέλος θα ηττηθεί κι αυτός την ώρα που θα πέφτει η αυλαία του.
Κι έτσι κατάλαβα γιατί είμαι αισιόδοξη. Είναι
το ένστικτο αυτοσυντήρησης σε μια κοινωνία γεμάτη ανηθικότητα τυχαρπασισμό
(κάτι λέξεις που βρίσκω για να εκφραστώ) κυνισμό και παραζαλισμού δεν μας
ενδιαφέρει αν η Χίος μπορέσει να ξαναβγάλει μαστίχα, δεν μας ενδιαφέρει αν στο
Μάτι ακόμα υπάρχει η μυρωδιά καμένης σάρκας, δεν μας ενδιαφέρει αν τρέχουνε
ακόμα στην Κίνα να κρυφτούνε από το σεισμό, δεν μας ενδιαφέρει αν το 11χρονο
παιδάκι ντρέπεται να πάει σχολείο γιατί κανείς στην τάξη του δεν φοράει
σαγιονάρες, μας ενδιαφέρει που τα «χώνει» ο Χίος και σε πια αναφέρεται λέγοντας
«η παρουσιάστρια που παίρνει ακριβές βίζιτες» ή ο επικείμενος γάμος του Ρέμου
που δεν θα επιτραπεί να φωτογραφηθούν οι επώνημοι καλεσμένοι του (ίσως δεν έχει
πετύχει το τελευταίο μπότοξ …..
Αφήστε
με λοιπόν στον κόσμο μου. Ναι, είμαι αισιόδοξη από…. άμυνα.
Καλό Φθινόπωρο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου