Είμαι μια αγράμματη......

Εντάξει, όταν λέω αγράμματη τα βασικά τα ξέρω, όπως να διαβάζω, να γράφω και να … ακούω, Έτσι, χθες το βράδυ έβλεπα την εκπομπή του κ. Παυλόπουλου και άκουγα τον αγενέστατο κ. Γεωργιάδη να προσπαθεί να διακόψει το συνομιλητή του σε κάθε φράση του. «Να κάνω μία ερώτηση»; Όχι, καλά, να κάνω μία ερώτηση; Και έτσι κύλησε ένα τέταρτο περίπου. Όταν ένας τηλεθεατής είπε ευθαρσώς «δεν θέλω καμία κουβέντα με τον πωλητή βιβλίων που το παίζει και βουλευτής» ο κ. Γεωργιάδης κοκκίνισε, πρασίνισε και είπε πως είναι τιμή του να πληρώνει χρόνο στην τηλεόραση για να πουλάει τα βιβλία του. Είναι, είπε, το επάγγελμά του, η δουλειά του. Έρχομαι λοιπόν τώρα, εγώ η αγράμματη, να ρωτήσω, αφού το επάγγελμά του είναι να πουλάει τηλεοπτικός τα βιβλία του, τότε τι κάνει στη Βουλή των Ελλήνων; Σ’ αυτή μου την απορία, ήρθε στο μυαλό μου πως οι βουλευτές και οι υπουργοί δεν είχαν το δικαίωμα, βάσει νόμου,  να εξασκούν άλλο επάγγελμα γιατί ως γνωστών δυο καρπούζια δεν χωρούν  σε μια μασχάλη. Άρα, συμβαίνουν δύο τι να ή αλλάξανε σε μια  νύχτα το νόμο ή «παραβλέπουν» τις ατασθαλίες του κ. Γεωργιάδη. Και αν έχουν αλλάξει το νόμο, τότε δικαιολογημένα ο κ. Γεωργιάδης είναι στο κοινοβούλιο για να παίρνει αυτόν το παχυλό μισθό  και να μπορεί να πληρώνει τηλεοπτικό χρόνο για να κάνει τη δουλειά του, όπως είπε. Μα πάλι μου γεννήθηκε μια άλλη απορία. Αν είναι έτσι τότε γιατί οι προβεβλημένοι «άρχοντες του τόπου μας» δεν έχουν ούτε ένα ένσημο σε κάποιο βιβλιάριο εργασίας; Είναι τεμπέληδες ή απλά βρήκαν το μήνα που θρέφει τους 11; Μας λυπάμαι που έχουμε ή τεμπέληδες ή … πολυάσχολους να προσπαθούνε να μας σώσουν. Εμείς, αφού τους ανεχόμαστε να τσιρίζουν στ’ αυτιά μας δεν σωνόμαστε με τίποτα. Ευχαριστώ που με ακούσατε. Είμαι μια αγράμματη και λέγομαι Ασπασία Κολοκοτρώνη (καμία σχέση με τον Θεόδωρο το έχω ψάξει