Συνέχεια ακούω, δεν πάμε καλά και δεν πάμε καλά. Ρε φιλαράκια μου, όλοι οι απαισιόδοξοι σ' αυτόν τον τόπο μαζεύτηκαν;
Σας ρωτώ. Γιατί δεν πάμε καλά;
Αν εξαιρέσεις:
Την παιδεία, που έχει τα χάλια της, την υγεία, που αν αρρωστήσεις το ποιο πιθανό είναι να πας στα πευκάκια, την ανεργία που μαστίζει μικρούς και μεγάλους, τα μαγαζιά που κλείνουν το ένα
μετά το άλλο (και αυτά που λειτουργούν ψάχνουν τον πελάτη με το ντουφέκι), την έλλειψη παραγωγικότητας, τις τιμές που τραβάνε κατά τον ανήφορο, την κατάθλιψη που κυριαρχεί στην κοινωνία, τους θεσμούς που δεν λειτουργούν, την κυβέρνηση που βρίσκεται στον κόσμο της, τον έρωτα που παροπλίστηκε στα χαλάσματα, την εσωστρέφεια που μας έκλεισε στο καβούκι μας, την οικονομία που πάει κατά διαόλου και δεν υπάρχει τσακιστή δεκάρα, την ευτυχία που βασίλεψε πριν καν προλάβει να ανατείλει, την εφορία που κυνηγάει τις αθερίνες και αφήνει τους καρχαρίες ν' αλωνίζουν, τον ναζισμό καλά να κρατεί,(ελπίζω να είναι παροδικό γιατί είναι το χειρότερο απ' όλα).
Είναι δυνατόν όλα αυτά και τόσα άλλα,( π,χ χαράτσια, φόροι κλπ) να μας κάνουν απαισιόδοξους;
Ε! Νισάφι πια, μην τα θέλουμε και όλα δικά μας;
Λέτε ρε παιδιά να βάλουν φόρο στο χαμόγελο;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου