...Καλά Κούλουμα....

 

Ο χαρταετός έχει τις ρίζες του στη λαχτάρα του ανθρώπου να πετάξει σαν τα πουλιά. Η λαχτάρα αυτή είναι πολύ παλιά, αλλά έχει καταγραφεί σε γραπτά και εικόνες που χρονολογούνται από το 500 π.Χ. Δεν είναι γνωστή η ακριβής χρονική στιγμή και η τοποθεσία που ο πρώτος χαρταετός ανέβηκε στον ουρανό, όμως πιστεύεται ότι οι Κινέζοι έκαναν την αρχή με μια κατασκευή που αντέγραφε τη μορφή των πουλιών. Σίγουρο είναι ότι περισσότερες από δυο χιλιετίες πριν να ανακαλύψει ο Νεύτωνας τη δύναμη της βαρύτητας, η εφεύρεση του χαρταετού τροφοδοτούσε την επιθυμία του ανθρώπου να νικήσει τη βαρύτητα. 

Θυμάμαι κι εγώ τον παλιό μου χαρταετό που περήφανος, κρατημένος με το σκοινί της καλούμπας, ανέμιζε περήφανος με τα σκουλαρίκια του ν’ ανεμίζουν και την πεντάμορφη μακριά ουρά του να στροβιλίζετε στη μουσική του αέρα…. 

Μην νομίζεται πως στην εποχή μου υπήρχαν στις γωνιές των δρόμων αετοί που διάλεγες ανάλογα με το χρώμα κ.τ.λ. 

Εμάς, είμαστε και πολλοί, ο παππούς μας τους έφτιαχνε μόνος του, κάθε εγγονάκι τα δικά του χρώματα. Από μέρες προμηθευόταν κόλες γλασσέ, εφημερίδες, κατά προτίμηση Ακρόπολη, και κόλα από αλεύρι. Έφτιαχνε με καλάμια το σκελετό, κολλούσε μετά τις κόλες με τα χρώματα και έκοβε σκουλαρίκια και ουρά από εφημερίδα, έφτιαχνε τα ζύγια για να μην γέρνει…. Μετά, έφτιαχνε στον καθένα μας μια καλούμπα με γερό σκοινί και κατ’ ευθείαν Φιλοπάππου και όταν μπαϊλντισμένοι, δαρμένοι, κουρασμένοι πια και με σκισμένους  χαρταετούς και κλαμένοι από τις απώλειες, πηγαίναμε στην ταβέρνα του Μαυρομάτη να φάμε λαγάνες και ταραμοσαλάτα….Ποιο τρυφερό χαρταετό δεν πετάξαμε ποτέ μας…………………