Κάτι τα «λάθη» στα επιδόματα, κάτι που πότισε οι από πάνω τις γλαστρούλες και μας έκανε πάπιες (όχι αυτές με το πορτοκάλι, τις άλλες που κολυμπάνε αμέριμνες), κάτι που «γκώσαμε» με τα σαρακοστιανά και θα πούμε το παΐδι παϊδάκι, κάτι που η αφρικάνικη σκόνη μας έχει όλους να τρέχουμε στα φαρμακεία για ανάσες οξυγόνου, ήρθε και το τραγικό ατύχημα με τη σύγκρουση των τρένων και… κακός μας μήνας και ανάποδος.
Όμως να πούμε και του στραβού το δίκιο, στην τριτοκοσμάρα τους οι υπεύθυνοι. Αντί να έχουν προβλέψει τα πιθανά ατυχήματα, αντί να τσακώνονται για το ποιος ευθύνεται (πάντα κατόπιν εορτής), αρχίζουν να απαντούν στους «ανεγκέφαλους ρεπόρτερ» στο πιο ηλίθιο ερώτημα των αιώνων:
Πως αισθάνεστε;
Εγώ σήμερα, με το μυαλό μου στις οικογένειες που θρηνούν και στις οικογένειες που σπάει η καρδιά τους από αγωνία ψάχνοντας στα συντρίμμια, το τερμάτισα διαβάζοντας την ανάρτηση φίλου ταξιτζή που πήρε νεαρό και το μετέφερε στο σταθμό Λαρίσης και τον ρώτησε αν πηγαίνει τριήμερο και αυτός του απάντησε πως ήταν ειδικός στα τραίνα και μόλις είχε προσληφθεί μόνιμα πλέον. Από τους πρώτους δότες αίματος ο φίλος ταξιτζής με την ελπίδα πως κάπου θα είναι ο νεαρός πελάτης του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου