Μια μητέρα.......

Δεν έχω τίποτα με τους gay………
Έχω πολλούς φίλους και φίλες που έχουν τα καλά τους και τα κακά τους όπως όλοι μας. Είναι απλά άνθρωποι της διπλανής πόρτας.  Η ομοφυλοφιλία

θεωρείται, λανθασμένα, σεξουαλική απόκλιση και αντιμετωπίζεται συχνά ως ελάττωμα ή αμαρτία, με αποτέλεσμα η χρήση του όρου να γίνεται υποτιμητικά. Οι ομοφυλόφιλοι υφίστανται σε πολλά μέρη του κόσμου καταπίεση, βία και διωγμούς, καθώς θεωρούνται «διεστραμμένοι» ή «άρρωστοι». Από πολλούς φορείς και οργανώσεις γίνεται προσπάθεια να αποδεχθούν οι κοινωνίες την πραγματικότητα της ομοφυλοφιλίας και να πάψουν να στερούν από τους ομοφυλόφιλους βασικά ανθρώπινα δικαιώματα. Από τις 17 Μαΐου 1990, η ομοφυλοφιλία έπαψε να θεωρείται ασθένεια από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας.
Δεν συμφωνώ με το ρατσισμό που η αλήθεια είναι πως υπάρχει ακόμα και στον καιρό μας. Διαφωνώ όμως κάθετα με τα πάρτυ που οργανώνουν με χρήματα του υπουργείου παιδείας. Είμαι σίγουρη πως σ’ αυτά τα πάρτυ κανένα στέλεχος επιχείρησης, κανένας καριερίστας, που είναι πολλοί,  δεν θα είναι εκεί. Αυτός ο «τζερτζελές» κατά τη γνώμη μου δεν είναι ότι θέλουν να δηλώσουν το αναφαίρετο δικαίωμά τους να είναι ομοφυλόφιλοι μα, να δείξουν πως υπάρχουν. Υπάρχουν και, είναι παιδιά της διπλανής πόρτας. Έχουν όμως συναισθήματα και ζουν σε μια χώρα που υποφέρει. Θα ήταν πολύ γενναίο εκ μέρους τους να πάρουν τα χρήματα της φιέστας και, δίνοντας ένα ηχηρό χαστούκι στο υπουργείο Παιδείας, να φροντίσουν να επανδρώσουν σχολεία προκειμένου να συνεισφέρουν  στα όνειρα των παιδιών. Όταν τα παιδιά, όλο το Χειμώνα που πέρασε, λιποθυμούσαν από πείνα στα σχολεία, κρυώνανε χωρίς θέρμανση, δεν είχαν βιβλία να διαβάσουν, νομίζω οι φιέστες των πάρτυ τους είναι παγερά αδιάφορες. Κάτι πάει λάθος σ’ αυτή τη χώρα. Μην αναθεματίζουμε τους gay μα, τους σκληροτράχηλους ιθύνοντες του υπουργείου παιδείας που νομίζουν πως έφεραν από το σπίτι τους τα χρήματα του ΕΣΠΑ με το πρόγραμμα ανάπτυξης (To Εθνικό Στρατηγικό Πλαίσιο Αναφοράς 2007 - 2013 αποτελεί το έγγραφο αναφοράς για τον προγραμματισμό των Ταμείων της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε εθνικό επίπεδο) και τα κατασπαταλούν κατά το φτωχό μυαλό τους όπως εκείνοι νομίζουν πως είναι για το ….συμφέρον της χώρας μας.
Εκτός, αν θέλουν να δείξουν στη νεολαία πως ο δρόμος της επιτυχίας είναι…αλλού.
Μια μητέρα.