SKORPIOS

Ξημέρωσε και βλέπω τον κόσμο ίδιο κι απαράλλακτο… Όπως τον άφησα χθες λίγο πριν νυχτώσει, όταν εναπόθεσα τις ελπίδες μου στη νύχτα να συμβάλει στο να σκεπάσει τις ατέλειες… Μάταια! Προδότρα ελπίδα πάλι ξέχασες να μου κάνεις τα χατήρια…

Έτσι ξύπνησα από το ένα μου μάτι… το καλό… κι ενώ το άλλο κοιμάται μέρες τώρα… και κοίταξα με βλέμμα σκωπτικό, λίγο μπλαζέ και λίγο αδιάφορο τον εαυτό μου στον καθρέφτη! Μου λέω καλημέρα κι αφού στρέφω απειλητικά το ξυράφι στο λαιμό 

μου, τελικά υπέκυψα στη ματαιότητα ενός απλού ξυρίσματος, θεωρώντας ότι δεν αποτελεί αντίσταση στην ασχήμια του κόσμου μια συνηθισμένη αυτοχειρία…
Αποφάσισα να τραγουδήσω τον Εθνικό ύμνο αλλά φοβήθηκα τον πιθανό ακροδεξιό χαρακτηρισμό από τους ευρωπαϊστές γείτονες μου κι αποφάσισα να το μιξάρω με Σάκη «Μην αντιστέκεσαι» αποσπώντας το χειροκρότημα της θείας Νίτσας στο διπλανό διαμέρισμα που στα 80 της ανακάλυψε ότι ο Ρουβάς θα μπορούσε να τραγουδήσει τον Εθνικό ύμνο και να τον φέρει στην επικαιρότητα…
Κι αφού κατάλαβα ότι πολιτικοποιημένο ξύπνημα αποτελεί κίνδυνο για το άλλο μου μάτι – το ζαβό – που ακόμα δεν ξύπνησε, αποφάσισα (2 αποφάσεις σε μια μέρα; Ουάου!!! ) να ασχοληθώ με την ερωτική πλευρά των θεμάτων με έμφαση στην αγάπη… τη βαθιά αγάπη… που πάντα ο Έλληνας κατανοεί… Είναι η αγάπη των Ελλήνων… η μόνη στιγμή που οι Έλληνες συνεργάζονται αυθόρμητα… Το Ζειμπέκικο! Την ώρα που ο μάγκας χορεύει κι ο μόρτης χτυπάει παλαμάκια!
Μόλις ξύπνησα και λέω να πάω να ξανακοιμηθώ… Τουλάχιστον δεν θα κατηγορηθώ ότι είμαι κι Εγώ ένας ακόμα Έλληνας που κοιμάται όρθιος…
Αχ Ελληνάρες μου… πόσο μοιάζουμε… γιατί να μην μονιάζαμε ν αλλάξουμε τον κόσμο…
Μα τι λέω πρωί πρωί…
Είμαστε όλοι για δέσιμο...
κι αυτό που μας συνδέει...
Είναι το σκοινί!
Καλημέρα!!!
 Πηγή Nikos Ventouratos