Από Nico Mastorakis

Σαν Ελληνας, ντρεπομαι που η χωρα μου εκτρεφει "δημοσιογραφους" σαν τον Δημιο Βερυκιο. Ντρεπομαι που ενα καναλι κι ενα ραδιοφωνο τον πληρωνουν για να ειναι η "εκτελεστης χαρακτηρων" του Κοντομηνα ή ραδιοφωνικος παρλαπιπας εναντιον ολων. Η βρωμικη γλωσσα που χρησιμοποιησε στα αθλια σχολια του για τον Αυγουστο Κορτώ αλλα και το γλοισχρο απολογητικο του (χεσμενο και υποτακτικο) σημειωμα, τον καθιερωνουν πρωτο στην κακοφωνη χορωδια των λιβελλογραφων-λιβελλολογων. Ντροπη σε οποιον δεχεται, καταδεχεται και αποδεχεται να τον βλεπει η να τον ακουει. Ντροπη και στο δημοσιογραφικο επαγγελμα που τον ανεχεται σαν μελος του. Στον καλο συγγραφεα Αυγουστο Κορτώ που δεχτηκε την ελεεινη ομοφοβικη 

(καποιος λογος υπαρχει;) επιθεση του Δημιου, τη συμπαθεια μας και στους gay αυτης της χωρας που, οταν δεν ειναι εξτρεμιστες του τυπου Βαλιανατου, μας ειναι συμπαθεις, χρησιμοι, απαραιτητοι σε μια πολυποικιλη κοινωνια που θελουμε να εχουμε, την αποστροφη μας για το ακαταλογιστο αυτου του φρικαλεου ανθρωπου, που θα επρεπε (αν ο Κοντομηνας ειχε ιχνος τσιπας επανω του) να του εχουν στερησει μια για παντα το προνομιο (και οχι δικαιωμα) του δημοσιου λογου. Επειδη ο λογος του δεν ειναι δημοσιος, ειναι βοθρος ακαθαρσιων σκεψης και γλωσσας.