Ας μείνουμε ακόμα στην κωμωδία της βουλής. Δεν ξέρω γιατί
αλλά μου αρέσει πολύ σαν θέμα. Σήμερα λέω ν’ ασχοληθώ με το «ευπρεπές ντύσιμο»
στο λίκνο της δημοκρατίας. Κάθε πολιτικός που σέβεται τον εαυτό του και τους ψηφοφόρους
του βεβαίως βεβαίως, πρέπει απαραίτητα να
έχει στην γκαρνταρόμπα του μερικά κουστούμια Αρμάνι, πουκάμισα ανοικτού
χρώματος, όχι λευκά γιατί τον χλομιάζουν στην παιδική χαρά, συγνώμη στην
τηλεόραση ήθελα να πω, γραβάτες κατά προτίμηση
εμπριμέ για να προσθέσουν λίγη χάρη, χωρίστρα βαλμένη με ακρίβεια σαν
χαρακιά και χαμόγελο που ν’ αστράφτει.
Οι κυρίες να επισκέπτονται καθημερινά το
κομμωτήριο, να έχουν τον προσωπικό τους μακιγιέζ, την προσωπική τους αμπιγιέζ
και να παίρνουν ένα με δυο νούμερα, τα νούμερα, μικρότερο σακάκι για να
δείχνουν πως είναι περσυνά και στενέψανε απ’ το πλύσιμο γιατί είναι νοικοκυρές
και γι’ αυτό ξέρουν να νοικοκυρεύουν και τη χώρα τους. Κατόπιν, στα έδρανα που
θα καθίσουν, δεν πήγαν να βρουν «γκόμενο» για μένα πήγαν να μιλήσουν, να
αποφεύγουν το σταυροπόδι γιατί τα μάτια των λιγούρηδων, συγνώμη των συναδέλφων
ήθελα να πω, «παίζουν» σαν στερημένοι από χρόνια. Εξαιρείτε ο κ. Τατσόπουλος. Απλά τα πράγματα. Το ξέρουν
φυσικά και γι’ αυτό όταν της παίρνει η κάμερα, χαμογελούν, είναι βαμμένες σαν
μοντέλα και το μαλλί στην τρίχα. Και όλα αυτά για μας. Για τους εκλεκτούς
ψηφοφόρους τους….Να η θυσία που κάνουν αυτοί για μένα….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου