Δεν μου είναι εύκολο….

…..μάλλον μου είναι αδύνατον να περιμένω με ανυπομονησία όπως όλα μου τα χρόνια της γιορτές. Δεν θέλω να αγωνιώ να πάρω και να δώσω δώρα, δεν θέλω να στολίσω το δέντρο μου σαν κάθε χρόνο, δεν θέλω να πω χρόνια πολλά σε κανέναν. Ίσως να έπαθα κατάθλιψη, ίσως να  με πειράζει το Capital control ίσως ακόμα και να μην ξέρω τι να ζητήσω

 από τον Άγιο Βασίλη. Αυτή η θλίψη που με διαπερνάει σαν ανατριχίλα, αυτή η ματιά του ναυαγοσώστη με το παιδάκι  αγκαλιά, αυτή η ματιά που με κατηγορεί για την υπομονή μου και το ότι όλα θα φτιάξουν σε λίγο, που πίστευα, αυτή η ματιά που μου θυμίζει το Χριστό όταν είδε τους αργυραμοιβούς στον οίκο του, αυτή η ματιά μ’ έχει στοιχειώσει…. Αυτή η ματιά μου λέει πως δεν υπάρχουν πια άνθρωποι, δεν υπάρχουν γιορτές, ίσως να μην υπάρχει και ο Άγιος Βασίλης….  

Αυτή η ματιά με κατηγορεί που λέγομαι ακόμα άνθρωπος…….