Ναι, είμαι παλιάς κοπής...

Τώρα, εδώ που τα λέμε, εγώ είμαι παλιάς κοπής. Είμαι της εποχής που το έντονο μεθυστικό άρωμα της γαζίας και της πασχαλιάς δεν είχανε χαθεί από τις γειτονιές. Που το μπλουζ ήταν μια ευκαιρία για φλερτ. Που οι μελωδίες μας λιώνανε και κάθε τραγούδι άγγιζε τις ευαίσθητες χορδές τις καρδιάς μας. Είμαι της εποχής που η τηλεόραση ήταν ένας όμορφος τρόπος διασκέδασης. Ένας τρόπος που σου έφερνε πιο κοντά, στο σαλόνι σου, είδωλα που θαύμαζες. Μιας εποχής που η «Σύγχρονη Εύα» η  Έλλη Ευαγγελίδου, συμβούλευε τις γυναίκες για το savoir vivre, για το πώς να περιποιηθούν τον εαυτό τους και να μην χάνουν την θηλυκότητα τους.

Είμαι της εποχής που οι επίσημες τελετές όπως πρεμιέρα θεάτρου, γάμος ή κηδεία σε προβλημάτιζαν για το τι θα φορέσεις. Κάτι κομψό, να δείχνει αξιοπρέπεια και να τιμήσεις τους ανθρώπους που θα ξεκινούσαν καινούργια ζωή ή τους ανθρώπους που σε τίμησαν με την φιλία τους εν ζωή και να τιμήσεις τους ηθοποιούς στην πρεμιέρα τους απαιτώντας να σε σεβαστούν αφού εσύ σέβεσαι την προσπάθειά τους.

Δεν ταιριάζω στην σημερινή εποχή που όλα γίνονται για εντυπωσιασμό. Παραβρέθηκα σε πρεμιέρα θεάτρου που καλεσμένος – πρωταγωνιστής, ευτέλισε την τιμή που του κάνανε να τον καλέσουν σε πρεμιέρα (απλήρωτη είσοδος φυσικά) και φορούσε βερμούδες και φανελάκι παραλίας!

Δεν ταιριάζω στην σημερινή εποχή που η κουμπάρα των νεόνυμφων φορούσε λευκό «τσιτσιδάτο» (που τις βρίσκω άραγε αυτές τις λέξεις)  φόρεμα γιατί κανείς δεν την είχε ειδοποιήσει πως θα φορούσε και η νύφη λευκό νυφικό και πως οι φωτογράφοι θα απαθανάτιζαν το γεγονός πως ξέχασε να φορέσει εσώρουχο ….

Δεν ταιριάζω στην σημερινή εποχή γιατί είδα στην τηλεόραση κηδεία 34χρονης που «συντετριμμένες» δυο φίλες της μαυροφορέθηκαν σαν συγγενείς και θύμιζαν ούτε λίγο ούτε πολύ διαφήμιση πλαστικού χειρουργού με ύφεση στην αυξητική μαστών με ενθέματα σιλικόνη δηλαδή «έφαγα στη μάπα» που λένε οι νέοι σήμερα  σιλικονάτα στήθια, τύφλα να έχει η Dolly Rebecca Parton,  έτσι για να ξεχάσω τον πόνο του χαμού της 34χρονης μα και το λόγο που βρέθηκαν εκεί οι ρεπόρτερ.  

Πόσο φτηνοί γίναμε τελικά στην σημερινή εποχή, πόσο μας λείπει τελικά η αξιοπρέπεια…..

 

Παραμύθια για μεγάλους, Ο "Ρήνος και τα πρόβατα…."

 
Μια φορά κι έναν καιρό, ένα μεγάλο σκάνδαλο ξέσπασε στο Ελλαδιστάν. Κάποιοι φιλεύσπλαχνοι πατριώτες έδιναν αβέρτα – κουβέρτα δάνεια για να βοηθήσουν «κτηνοτρόφους» να επεκτείνουν την ποιότητα των ζώων τους και της ζωής τους. Με βροντερή φωνή, φώναζαν το …αυτονόητο. «Δώστε χαβιάρι στους ημέτερους».

Μόλις ανακάλυψαν οι «μεγάλοι» τις ατασθαλίες των μικρών, ζήτησαν να γίνει έλεγχος και τότε άνοιξαν οι ουρανοί και έπεσε ….χρυσή βροχή.
Ρήνος ονομαζόταν η χρυσή βροχή και «κάθισε» σαν βούτυρο στο ψωμί των απανταχού φιλεύσπλαχνων. Όλες οι κάμερες στην serial killer, την παιδοκτόνο που βολτάριζε επί μήνες στις τηλεοπτικές εκπομπές «φουμάροντας» δημοσιότητα.

Έτσι, τα πρόβατα, πέρασαν για άλλη μια φορά σε δεύτερη μοίρα το σκάνδαλο μπορεί και να ξεχαστεί σε λίγους μήνες και το Ελλαδιστάν θα νοιώθει … υπερήφανο που ίσως η «δική μας» serial killer περάσει στο Guinness World Records και….
… ζήσαμε εμείς σ@@@α και οι άλλοι καλύτερα.

 

 

 

 

 

Σε mood διακοπών παίδες....

 

Αφιερωμένο.....

Σε "ματσομένους" δημοσιογράφους, σε θαμώνες καφετέριας και σε φανατικούς τηλεθεατές.... 

Αναμνήσεις από το 2918....

 

Αγαπητέ, όχι και αγαπητέ, μισητέ κύριε, όχι και κύριε, μισητέ κλέφτη, δεν φτάνει που μου ανακάλυψες ξεχασμένες καινούργιες πιζαμούλες, δεν φτάνει που μου σούφρωσες το γούρικο εικοσάρι μου, δεν φτάνει που έδωσα ένα κατοστάρικο για να μπω στο σπίτι μου, δεν φτάνει που εγώ ο κλειδαράς ο αστυνομικός και κάτι γείτονες πατούσαμε επί ώρα πάνω στα εσώρουχά μου και στα φο μπιζού μου, άφησες και όλα τα φώτα αναμμένα, ακόμα και στο πατάρι. Έλεος πια. Τι κατάλαβες; Μου άφησες και κάτι καλτσούλες για πλύσιμο. Πάντως είσαι και λίγο ευγενικός. Δεν μου κατέβασες τα εικονίσματα. Αλήθεια, το ένα παπουτσάκι Hogan μαύρο θυμάσαι που το έβαλες; Στείλε μου μήνυμα το χρειάζομαι αύριο…….. Χριστός Ανέστη και…. του χρόνου!

 

Άντε και καλό Πάσχα αδέρφια....

 

Ένας δικός μου οικονομικός προσδιορισμός .......

  Έχω κάνει έναν απλό οικονομικό υπολογισμό στο να διανέμω σωστά τα χρήματα της σύνταξής μου. Έχει ενδιαφέρων να τον μοιραστώ μαζί σας μια και τα τελευταία χρόνια μοιραζόμαστε τις ανησυχίες μας, τα προβλήματά μας και τα καθημερινά μας.

 

·   Λοιπόν, η σύνταξή μου έχει ως εξής. Τον ένα μήνα πηγαίνει σε φαγητό. Τον επόμενο μήνα ενοίκιο και κοινόχρηστα. Τον τρίτο μήνα ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, ΟΤΕ κι αν φτάνει….. Φάρμακα δεν νομίζω πως με παίρνει να σκεφτώ, ε μια ασπιρινούλα έτσι για να φιλοξενεί και το φαρμακείο του μπάνιου μου κάτι, το έχω που το έχω. μην μένει κενό…

·   Έκοψα βλέπεις τον καφέ και το τσιγάρο που βλάπτουν σοβαρά την υγεία, έκοψα τις ταβερνούλες που προσθέτουν χοληστερίνες και διάφορα άλλα, έκοψα το σινεμά για να μην παίρνουν τα μυαλά μου αέρα όταν βλέπω διαφορετικούς τρόπους ζωής, έκοψα τις βόλτες στα μαγαζιά μην αρχίσουν και με πονάνε και τα πόδια μου από τα χιλιόμετρα και αρχίσω να ζητάω υαλουροθενικά κτλ. Τώρα τελευταία έκοψα και την εκκλησία γιατί αν δεν ανάψω ένα κεράκι πως θα προσευχηθώ; Το μόνο που δεν κόβω, όσο κι αν επιμένουν μερικοί, είναι η ζεστή μου καλημέρα, το πρωινό μου χαμόγελο και η συντροφιά σας…

 

 

Για ένα καφεδάκι το ζητούμενο...

-     Και στην τελική, τι είναι το face book; Ένα σύγ- χρονο καφενείο είναι με «κοινωνική κριτική», ειδήσεις, γνωριμίες, χαρτοπαιχνίδια, μουσική, συμπάθειες – αντιπάθειες, καυγαδάκια…

…Μόνο που τον καφέ τον φτιάχνεις μόνος σου….