Το κουκλοθέατρο σήμερα…..

Το 1939, η ζωγράφος Ελένη Θεοχάρη-Περράκη ιδρύει στην Αθήνα το «Θέατρο Κούκλας Αθηνών». Ο βασικός χαρακτήρας του θεάτρου ήταν ο Μπάρμπα-Μυτούσης και τα δυο αγαπημένα ανεψούδια του, ο Κλούβιος και η Σουβλίτσα. Ο Μπάρμπα-Μυτούσης ήταν μια γλυκιά φιγούρα. Χαρούμενος, κεφάτος ήταν έτοιμος να προσφέρει τις γνώσεις του και την υποστήριξή του στα δύο ανηψάκια του, τον τεμπέλη και γκρινιάρη Κλούβιο και την έξυπνη και καπάτσα Σουβλίτσα. Σήμερα, το κουκλοθέατρο αρχίζει ως επί το πλείστον κατά τις 8.30 στην μικρή οθόνη. Υπάρχουν πολλές Σουβλίτσες και  πολλοί Κλούβιοι που κατόπιν εντολής «ανωτέρω»,

κόπτονται για τους απλούς Έλληνες. Συμπάσχουν με τα βάσανα των ανέργων και ως ευγενικοί οικοδεσπότες, δεν αφήνουν τους καλεσμένους τους να …παρεκτραπούν. «Παρακαλώ, παρακαλώ» τους επαναφέρουν στην τάξη όταν αυτοί ετοιμάζονται να παίξουν μπουνιές! Φυσικά, όταν τους καλούν στα πάνελ, κάνουν και ευχέλαιο να γίνει το μπάχαλο να ανεβούν τα νούμερα, να δικαιολογήσουν και τον παχυλό μισθό τους.

Όταν τελείωση η παράσταση, φιλιούνται όλοι σταυρωτά, πάνε και στο μπαρ να πιούνε τα ουισκάκια τους και να κομπλιμενταριστούν με εκφράσεις τύπου, «πόσο πειστικός ήσουνα»! «Πόσο εύστροφα γύρισες την κουβέντα κούκλα μου» και λοιπά…εμετικά τερτίπια τους. Κι εμείς; Τους είδαμε, τους πιστέψαμε, τους συμπαρασταθήκαμε στο αγώνα τους και ήρεμοι πια που όλα πάνε κατ’ ευχήν, αλλάζουμε κανάλι να δούμε και κάτι περισσότερο. Εγώ, ένα έχω να προτείνω. Την ώρα του απίστευτου κουκλοθέατρου, ας πάμε μια βόλτα γύρω απ’ το τετράγωνο, να δούμε σκηνές απείρου κάλλους όπως τόνους σκουπίδια στους δρόμους, καπνοδόχοι πολυκατοικιών χωρίς καπνό, γέροντες και ποντίκια να τσακώνονται ποιος θα πάρει τα αποφάγια απ’ τα σκουπίδια πρώτος, μαγαζιά κλειστά χωρίς φώτα και εμπόρευμα και παιδάκια χωρίς γέλια και χαρές παρ’ όλο που έρχονται Χριστούγεννα! Καλές γιορτές!