Το Ημερολόγιο ενός αγέννητου παιδιού
5 Οκτωβρίου:
Σήμερα άρχισε η ζωή μου. Οι γονείς μου δεν το ξέρουν ακόμη, αλλά εγώ ήδη υπάρχω. Και θα είμαι κορίτσι. Θα έχω ξανθά μαλλιά και γαλανά μάτια. Όλα είναι κανονισμένα, ακόμη και το ότι θα αγαπώ τα λουλούδια.
19 Οκτωβρίου:Μερικοί λένε ότι δεν είμαι ακόμη ένα πραγματικό πρόσωπο, ότι μόνο η μητέρα μου υπάρχει.
Αλλά είμαι ένα πραγματικό πρόσωπο, όπως ένα ψιχουλάκι ψωμιού είναι πραγματικό ψωμί. Η μητέρα μου υπάρχει. Κι εγώ υπάρχω.
23 Οκτωβρίου:
Το στόμα μου μόλις τώρα αρχίζει ν’ ανοίγει.. Σκεφθείτε, σ’ ένα χρόνο περίπου θα γελώ και αργότερα θα μιλώ. Ξέρω ότι η πρώτη μου λέξις θα είναι Μαμά..
25 Οκτωβρίου:
Η καρδιά μου άρχισε να χτυπά σήμερα εντελώς μόνη της. Από τώρα και στο εξής θα χτυπά σ’ όλη την υπόλοιπη ζωή μου, χωρίς να σταματήσει ποτέ για να ξεκουραστεί! Και μετά από πολλά χρόνια θα κουραστεί, θα σταματήσει και τότε θα πεθάνω.
2 Νοεμβρίου:
Μεγαλώνω λίγο κάθε μέρα. Τα χέρια μου και τα πόδια μου άρχισαν να σχηματίζονται. Πρέπει όμως να περιμένω πολύ, μέχρις ότου αυτά τα ποδαράκια θα με σηκώσουν στα χέρια της μητέρας μου, και αυτά τα χεράκια θα μπορούν να μαζεύουν λουλούδια και ν’ αγκαλιάζουν τον μπαμπά μου.
12 Νοεμβρίου:
Στα χέρια μου άρχισαν να σχηματίζονται μικροσκοπικά δάχτυλα. Είναι αστείο που είναι τόσο μικρά! Θα μπορώ ν’ αρπάζω μ’ αυτά τα μαλλιά της μαμάς μου;
20 Νοεμβρίου:
Μόλις σήμερα είπε ο γιατρός στη μανούλα ότι ζω εδώ κάτω από την καρδιά της. Πόσο ευτυχισμένη πρέπει να είναι! Είσαι ευτυχισμένη μανούλα;
25 Νοεμβρίου:
Η μαμά μου και ο μπαμπάς μου σκέφτονται προφανώς το όνομα που θα μου δώσουν. Αλλά δεν ξέρουν ακόμη ούτε καν ότι είμαι κοριτσάκι, θέλω να με ονομάσουν Μαρία. Και είμαι κιόλας πολύ μεγάλη.
10 Δεκεμβρίου:
Τα μαλλιά μου μεγαλώνουν. Είναι μαλακά, λαμπερά και γυαλιστερά. Αναρωτιέμαι πώς είναι τα μαλλιά της μαμάς μου;
13 Δεκεμβρίου:
Μόλις άρχισα να βλέπω. Είναι σκοτάδι γύρω μου. Όταν η μαμά μου με φέρει στον κόσμο, θα υπάρχει παντού λιακάδα, και λουλούδια. Αλλά εκείνο, που θέλω πιο πολύ απ’ όλα είναι να δω τη μαμά μου. Πώς είσαι άραγε μανούλα;
24 Δεκεμβρίου:
Άραγε ακούει η μανούλα το ψιθύρισμα της καρδιάς μου; Μερικά παιδιά γεννώνται λίγο άρρωστα. Αλλά η δική μου καρδιά είναι γερή και υγιής. Χτυπάει πολύ κανονικά; τακ-τακ, τακ-τακ. Μανούλα, θα αποκτήσεις μια υγιή, μικρή κόρη!
28 Δεκεμβρίου:
Σήμερα η μαμά μου με σκότωσε…..
Η έκτρωση είναι δολοφονία, έγκλημα
Η σωστή προφύλαξη είναι το αντίδοτο της!!!
(Γραμμένο από μία φίλη που θέλει να μείνει ανώνυμη).
Πηγή :genous-thilikou.gr
5 Οκτωβρίου:
Σήμερα άρχισε η ζωή μου. Οι γονείς μου δεν το ξέρουν ακόμη, αλλά εγώ ήδη υπάρχω. Και θα είμαι κορίτσι. Θα έχω ξανθά μαλλιά και γαλανά μάτια. Όλα είναι κανονισμένα, ακόμη και το ότι θα αγαπώ τα λουλούδια.
19 Οκτωβρίου:Μερικοί λένε ότι δεν είμαι ακόμη ένα πραγματικό πρόσωπο, ότι μόνο η μητέρα μου υπάρχει.
Αλλά είμαι ένα πραγματικό πρόσωπο, όπως ένα ψιχουλάκι ψωμιού είναι πραγματικό ψωμί. Η μητέρα μου υπάρχει. Κι εγώ υπάρχω.
23 Οκτωβρίου:
Το στόμα μου μόλις τώρα αρχίζει ν’ ανοίγει.. Σκεφθείτε, σ’ ένα χρόνο περίπου θα γελώ και αργότερα θα μιλώ. Ξέρω ότι η πρώτη μου λέξις θα είναι Μαμά..
25 Οκτωβρίου:
Η καρδιά μου άρχισε να χτυπά σήμερα εντελώς μόνη της. Από τώρα και στο εξής θα χτυπά σ’ όλη την υπόλοιπη ζωή μου, χωρίς να σταματήσει ποτέ για να ξεκουραστεί! Και μετά από πολλά χρόνια θα κουραστεί, θα σταματήσει και τότε θα πεθάνω.
2 Νοεμβρίου:
Μεγαλώνω λίγο κάθε μέρα. Τα χέρια μου και τα πόδια μου άρχισαν να σχηματίζονται. Πρέπει όμως να περιμένω πολύ, μέχρις ότου αυτά τα ποδαράκια θα με σηκώσουν στα χέρια της μητέρας μου, και αυτά τα χεράκια θα μπορούν να μαζεύουν λουλούδια και ν’ αγκαλιάζουν τον μπαμπά μου.
12 Νοεμβρίου:
Στα χέρια μου άρχισαν να σχηματίζονται μικροσκοπικά δάχτυλα. Είναι αστείο που είναι τόσο μικρά! Θα μπορώ ν’ αρπάζω μ’ αυτά τα μαλλιά της μαμάς μου;
20 Νοεμβρίου:
Μόλις σήμερα είπε ο γιατρός στη μανούλα ότι ζω εδώ κάτω από την καρδιά της. Πόσο ευτυχισμένη πρέπει να είναι! Είσαι ευτυχισμένη μανούλα;
25 Νοεμβρίου:
Η μαμά μου και ο μπαμπάς μου σκέφτονται προφανώς το όνομα που θα μου δώσουν. Αλλά δεν ξέρουν ακόμη ούτε καν ότι είμαι κοριτσάκι, θέλω να με ονομάσουν Μαρία. Και είμαι κιόλας πολύ μεγάλη.
10 Δεκεμβρίου:
Τα μαλλιά μου μεγαλώνουν. Είναι μαλακά, λαμπερά και γυαλιστερά. Αναρωτιέμαι πώς είναι τα μαλλιά της μαμάς μου;
13 Δεκεμβρίου:
Μόλις άρχισα να βλέπω. Είναι σκοτάδι γύρω μου. Όταν η μαμά μου με φέρει στον κόσμο, θα υπάρχει παντού λιακάδα, και λουλούδια. Αλλά εκείνο, που θέλω πιο πολύ απ’ όλα είναι να δω τη μαμά μου. Πώς είσαι άραγε μανούλα;
24 Δεκεμβρίου:
Άραγε ακούει η μανούλα το ψιθύρισμα της καρδιάς μου; Μερικά παιδιά γεννώνται λίγο άρρωστα. Αλλά η δική μου καρδιά είναι γερή και υγιής. Χτυπάει πολύ κανονικά; τακ-τακ, τακ-τακ. Μανούλα, θα αποκτήσεις μια υγιή, μικρή κόρη!
28 Δεκεμβρίου:
Σήμερα η μαμά μου με σκότωσε…..
Η έκτρωση είναι δολοφονία, έγκλημα
Η σωστή προφύλαξη είναι το αντίδοτο της!!!
(Γραμμένο από μία φίλη που θέλει να μείνει ανώνυμη).
Πηγή :genous-thilikou.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου