Είχα κάθε πρωινό ακεφιά. Άνοιγα την τηλεόραση, όπως ο κάθε Έλληνας που σέβεται
τον εαυτό του, μάθαινα εν τάχη τα δρώμενα της κυβέρνησης το πόσο πουλιέται το yaloyroniko-versace
σήμερα, πόοοοοοοσα δώρα δίνει η Ελένη και η κάθε εκπομπή και πόσα
μετρητά, έπινα τον καφέ μου
μαζί με τον
Τζορτζ Κλούνεϊ και πορευόμουνα
αναλόγως με το που ήτανε ανοιχτοί οι δρόμοι (μαραθώνιοι, απεργίες, πορείες,
εκλογές
και διάφοροι παράγοντες που κλείνουν
τους δρόμους προς το κέντρο. Μέχρι που περνώντας από ένα πολυκατάστημα
ηλεκτρονικών, είδα σε μια γωνιά της βιτρίνας ένα παρατημένο μικρό ραδιόφωνο σαν
αυτό που είχε η μαμά μου σε μια γωνιά της κουζίνας. Από ξαναζεσταμένο συναίσθημα
ανάμνησης της παλιάς εποχής μπήκα μέσα και το αγόρασα 20 ευρώ. Από τότε, δεν
ξανάνοιξα τηλεόραση. Ξυπνάω πάντα με χαλαρή μουσική, αποφεύγω δημοσιογραφικές
εκπομπές τύπου Τράγκα, αποφεύγω Παντελίδη και προτιμώ Χριστουγεννιάτικες μελωδίες.
Έτσι, μου έφυγε η ακεφιά και έφτιαξε κατά πολύ η μέρα μου. Καλή σας εβδομάδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου